احتراز از دو قطبی کردن جامعه مطابق الگوی بنی صدر هشدار قابل تامل رهبری به روحانی بود که ظاهرا از جانب رئیس جمهور امهات این هشدار مسموع نیفتاده.
در این میان آنچه از جانب روحانی مغفول مانده جنس آرای متخذه ایشان در انتخابات اخیر ریاست جمهوری است که در تباین با آرای متخذه بنی صدر در سال ۵۸ محسوب می شود.
ابولحسن بنی صدر هر اندازه که رای داشت (۱۱ میلیون) و هر چند در پاسداشت آرای خود بی کفایتی کرد اما یک نکته نیز در این میان مسجل بود و آن این که من حیث المجموع بنی صدر می توانست ادعای مالکیت انحصاری آرای متخذه خود از میان ۹۶ نامزد دیگر در نخستین انتخابات ریاست جمهوری ایران را احراز شده تلقی نماید.
این برخلاف روحانی و آرای ۲۴ میلیونی ایشان است که به غلط آن آرا توسط حواریون روحانی بنام «آرای ناب به ایشان» القا شده و سند می خورد.
تلقی که تا آن اندازه استعداد فریب دارد تا روحانی را دچار بدفهمی از موقیت خود در ساختار سیاسی ایران کند و ظاهرا همین بدفهمی است که منجر به آن شده تا روحانی را ترغیب به چالشگری با نظام نماید.
اشتباه روحانی و حواریون روحانی آنجاست که ۲۴ میلیون رای متخذه خود را پکیجی متعلق به خود و ناشی از التفات خویش کامانه و آکاهانه شهروندان به خود می انگارند!
خیر جناب روحانی
ماهیت انتخابات اخیر با جهدی که خودتان مبذول داشتید در حد فاصل دو گانه «دیو و دلبر» بین حضرتعالی با یگانه رقیبت تان در اردوی مقابل شکل رفت.
بدین منوال موظفید بخش غالبی از آرای متخذه خود را سلبی تلقی کنید که قبل از آنکه صاحبان چنان آرائی التفاتی به حضرتعالی داشته باشند مطابق با سم پاشی حضرتعالی مبتلا به انزجار از رقیب مقابل تان شدند. لذا مطمئن باشید اگر در همین انتخابات فرد سومی با مختصاتی نامتعارف «فرضا بخوانید گوگوش»! نیز امکان حضور داشت بخش کثیری از آرای جنابعالی تقلیل می یافت در حالی که آرای نامزد رقیب تان (رئیسی) در همان مرز ۱۶ میلیون کماکان محفوظ می ماند.
دلیل آن نیز روشن است و آن این که آرای جبهه مقابل حضرتعالی متعلق به اقشاری است که حضوری شرعی در انتخابات دارند و آرائشان آرائی عقیدتی است لذا تحت هر شرایطی «تکلیفی» آرای خود را به صندوق می ریزند
لذا و بدین منوال حداقل حزم به «روحانی» دیکته می کند تا از افتادن در تله خودفریبی ناشی از آرای منکسره شان احتراز جویند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر